Και ειναι κατι νυχτες σαν και τουτη που δε τραβαει το αγγλικο. Δε τραβαει ρε αδερφε. Αραδες με λεξεις και ασυνδετες προτασεις που δε θα βγαλουν νοημα αλλα δε γαμιεται? Αφου έμελλε να γινει ετσι ας ειναι.
Σκεφτομουν ποσο ζηλευω τους ανθρωπους που μεταθετουν ευθυνες, ναι ξερεις αυτους που ποτε δεν εχουν αδικο και παντα θα τα ριξουν αλλου. Ειναι αυτοι που ειναι παντα χαλαροι και αν τους βαλεις σε γωνια με καποια κατηγορια κανουν σα λυσσασμενα ντοπερμαν μεχρι να τους πεις οτι "ολα οκ δε πειραζει τελικα δε φταις εσυ". Εχουν ενα ταλεντο να αποποιούνται τις ευθυνες και να ξεφευγουν τοσο ευκολα που στην τελικη παιζει να μη νιωθουν καν τι κανουν, οχι σαν εμας τους μαλακες που τραβαμε τονους πισω μας.
Οχι δε θυματοποιω απαυτο δε θα γινω ποτε. Θυμα.
Με αηδιαζει μεχρι και η λεξη.
Οτι γαμημενη επιλογη πηρα την ηθελα και ας μην εβλεπα τι μου γινοταν, γιαυτο και θα κουβαλαω παντα μερτικο της ευθύνης (ειπαμε δε θα φταιω για τα παντα μη του πηδαμε διχως όριο).
Ζηλευω που λες γιατι εγω ρε αδερφε δε μπορω να ειμαι χαλαρη και λαιτ, προσφατως ακουσα μια κουβεντα μεσα στον ησαπ
-και τι εφταιξες και συ η πρεζα στα πηρε ολα.
-ε ναι ρε φιλε τι να κανω εγω για πλακα ειπα να το δοκιμασω και με γαμησε.
ΟΧΙ φιλε εφταιξες, μη μιζεριαζεις για τις επιλογες σου, κανε κατι γιαυτο. Παραλληλα κ αυτον τον ζηλεψα γιατι ειχε μια εξαρτηση. Εξαρτηση απο ουσια εννοω. Εχω και γω μερικες αλλα σιγουρα δε με οδηγουν στο θανατο τοσο γρηγορα οσο αυτον, τουλαχιστον αυτος θα φυγει μια ωρα αρχητερα την πηρε την αποφαση του καιρο πριν.
Θα με δεις να καπνιζω, ποια εγω που μεχρι το 2014 το εκραζα κ αυτο και το χορτο, τα θεωρουσα μαλακιες και τωρα δε μπορω να ξυπνήσω διχως νικοτινη στο αιμα μου.
Αλλα αυτο που με δυσκολευει δεν ειναι οι ουσιες που χρειαζομαι πλεον για να ξελαμπικαρω το μυαλο μου, ειναι οι πραγματικες μου εξαρτησεις.
Ναι υπαρχουν κ αυτες, να εισαι πρεζακι συναισθηματων να θες να νιωθεις οσο μπορεις παραπανω γιατι φοβασαι οτι μια μερα θα ξυπνησεις κενος απο το γαμησι που εχεις φαει τοσα χρονια.
Γαμησι που επετρεπα να σημειωσω.
Τελος παντων, διψαω να νιωθω. Στεναχωρια χαρα καυλα πες το οπως θες καντα ολα ενα κακο μιξ και βουτα με μεσα, να μη ξερω τι μου γινεται και να χορεύω σα την τρελη καπου μονη μου σε ηχους pop punk με μια μπύρα στο χερι.
Δε θα το παιξω ψαγμενη ουτε σοφιστικε γιατι η αληθεια ειναι πως δεν εχω ιδεα τι μου γινεται. Απλα λεω συνειρμούς μπας και βγαλω ακρη.
Και ναι που λες με μια μπυρα στο χερι να κανω βολτες και να μιλαω για πραματα με ουσια η να χορευω μονη μου ειτε να διαβάζω , αλλα εκει παρε μου τη μπυρα θα τα ξεχασω μετα.
Να γνωριζω κοσμο που δε φοβαται να νιωσει. Ατομα που μπορουν να αντεξουν την ιδια τους τη μπεσα οπως μπορω και γω χωρις ντροπη χωρις κοροιδια γιατι στο κατω κατω τι μας μενει περα απο μας.
25 χρονων χωρις πτυχιο να τρωω τα ετοιμα λεφτα μου ντροπη κ αισχος θα πω εγω αλλα απο την αλλη βολεμενη, με φοβιζει το κωλοχαρτο γιατι θα φερει πουτανες ευθυνες που δεν ειμαι ετοιμη να σηκωσω ακομα και δε ντρεπομαι να το πω. Ζω την εφηβεια που εχασα, με μια δοση ωριμοτητας παντα. Το ελεγα προσφατα οτι μαρεσει που ζω τωρα πραματα που αλλοι ζησανε στα 15 τους. Τα βλεπω με αλλο ματι τα κανω χάζι και λεω βρε για δες.
Τα κανω χάζι οπως κανω οταν βλεπω ερωτευμενα γεροντια να καθονται μαζι, αυτα κ αν τα ζηλευω.
Εδω καμια φορα αποστρεφω το βλεμμα μου γιατι θελω να κλαψω, μου φαινεται γλυκο πουναι ακομα μαζι κ ας μη μπορουν να παρουν τα ποδια τους κ ας εκνευριζουν ο ενας τον αλλο.
Πλεον ζουμε στην εποχη του εφημερου και της πουστιας. Εναν γαμιολη και μια πουτανα που ειναι τρου θελω να δω. Που πολεμανε για εκεινους και αυτο που εχουν και δε κοιτανε την καλοπεραση και την ευκολη λυση. Που εχουν διαγραψει το δεδομενο απο το λεξιλογιο τους και ερωτεύονται καθημερινα ο ενας τον αλλο πιο πολυ κ ας σπανε αρχιδια πολλες φορες.
Νατο ειδες; εγω στο ειπα καμια συνοχη. Αλλα αν εισαι εδω και διαβαζεις ακομα παει να πει πως μαλλον με ξερεις. Η εισαι και συ εξισου πειραγμενος και δεν εχεις τι να κανεις το ξημερωμα και καπως επεσες πανω σαυτο.
Να ξερεις εγω δε γραφω ετσι, θελω να ειμαι λυρικη και να βγαζω νόημα ΑΛΛΑ αφου η ψυχη μου σημερα ηθελε αλλα σιγα μη της το στερησω. Αρκετα με κουρασα και σε κουρασα.
Καληνυχτα.
Σκεφτομουν ποσο ζηλευω τους ανθρωπους που μεταθετουν ευθυνες, ναι ξερεις αυτους που ποτε δεν εχουν αδικο και παντα θα τα ριξουν αλλου. Ειναι αυτοι που ειναι παντα χαλαροι και αν τους βαλεις σε γωνια με καποια κατηγορια κανουν σα λυσσασμενα ντοπερμαν μεχρι να τους πεις οτι "ολα οκ δε πειραζει τελικα δε φταις εσυ". Εχουν ενα ταλεντο να αποποιούνται τις ευθυνες και να ξεφευγουν τοσο ευκολα που στην τελικη παιζει να μη νιωθουν καν τι κανουν, οχι σαν εμας τους μαλακες που τραβαμε τονους πισω μας.
Οχι δε θυματοποιω απαυτο δε θα γινω ποτε. Θυμα.
Με αηδιαζει μεχρι και η λεξη.
Οτι γαμημενη επιλογη πηρα την ηθελα και ας μην εβλεπα τι μου γινοταν, γιαυτο και θα κουβαλαω παντα μερτικο της ευθύνης (ειπαμε δε θα φταιω για τα παντα μη του πηδαμε διχως όριο).
Ζηλευω που λες γιατι εγω ρε αδερφε δε μπορω να ειμαι χαλαρη και λαιτ, προσφατως ακουσα μια κουβεντα μεσα στον ησαπ
-και τι εφταιξες και συ η πρεζα στα πηρε ολα.
-ε ναι ρε φιλε τι να κανω εγω για πλακα ειπα να το δοκιμασω και με γαμησε.
ΟΧΙ φιλε εφταιξες, μη μιζεριαζεις για τις επιλογες σου, κανε κατι γιαυτο. Παραλληλα κ αυτον τον ζηλεψα γιατι ειχε μια εξαρτηση. Εξαρτηση απο ουσια εννοω. Εχω και γω μερικες αλλα σιγουρα δε με οδηγουν στο θανατο τοσο γρηγορα οσο αυτον, τουλαχιστον αυτος θα φυγει μια ωρα αρχητερα την πηρε την αποφαση του καιρο πριν.
Θα με δεις να καπνιζω, ποια εγω που μεχρι το 2014 το εκραζα κ αυτο και το χορτο, τα θεωρουσα μαλακιες και τωρα δε μπορω να ξυπνήσω διχως νικοτινη στο αιμα μου.
Αλλα αυτο που με δυσκολευει δεν ειναι οι ουσιες που χρειαζομαι πλεον για να ξελαμπικαρω το μυαλο μου, ειναι οι πραγματικες μου εξαρτησεις.
Ναι υπαρχουν κ αυτες, να εισαι πρεζακι συναισθηματων να θες να νιωθεις οσο μπορεις παραπανω γιατι φοβασαι οτι μια μερα θα ξυπνησεις κενος απο το γαμησι που εχεις φαει τοσα χρονια.
Γαμησι που επετρεπα να σημειωσω.
Τελος παντων, διψαω να νιωθω. Στεναχωρια χαρα καυλα πες το οπως θες καντα ολα ενα κακο μιξ και βουτα με μεσα, να μη ξερω τι μου γινεται και να χορεύω σα την τρελη καπου μονη μου σε ηχους pop punk με μια μπύρα στο χερι.
Δε θα το παιξω ψαγμενη ουτε σοφιστικε γιατι η αληθεια ειναι πως δεν εχω ιδεα τι μου γινεται. Απλα λεω συνειρμούς μπας και βγαλω ακρη.
Και ναι που λες με μια μπυρα στο χερι να κανω βολτες και να μιλαω για πραματα με ουσια η να χορευω μονη μου ειτε να διαβάζω , αλλα εκει παρε μου τη μπυρα θα τα ξεχασω μετα.
Να γνωριζω κοσμο που δε φοβαται να νιωσει. Ατομα που μπορουν να αντεξουν την ιδια τους τη μπεσα οπως μπορω και γω χωρις ντροπη χωρις κοροιδια γιατι στο κατω κατω τι μας μενει περα απο μας.
25 χρονων χωρις πτυχιο να τρωω τα ετοιμα λεφτα μου ντροπη κ αισχος θα πω εγω αλλα απο την αλλη βολεμενη, με φοβιζει το κωλοχαρτο γιατι θα φερει πουτανες ευθυνες που δεν ειμαι ετοιμη να σηκωσω ακομα και δε ντρεπομαι να το πω. Ζω την εφηβεια που εχασα, με μια δοση ωριμοτητας παντα. Το ελεγα προσφατα οτι μαρεσει που ζω τωρα πραματα που αλλοι ζησανε στα 15 τους. Τα βλεπω με αλλο ματι τα κανω χάζι και λεω βρε για δες.
Τα κανω χάζι οπως κανω οταν βλεπω ερωτευμενα γεροντια να καθονται μαζι, αυτα κ αν τα ζηλευω.
Εδω καμια φορα αποστρεφω το βλεμμα μου γιατι θελω να κλαψω, μου φαινεται γλυκο πουναι ακομα μαζι κ ας μη μπορουν να παρουν τα ποδια τους κ ας εκνευριζουν ο ενας τον αλλο.
Πλεον ζουμε στην εποχη του εφημερου και της πουστιας. Εναν γαμιολη και μια πουτανα που ειναι τρου θελω να δω. Που πολεμανε για εκεινους και αυτο που εχουν και δε κοιτανε την καλοπεραση και την ευκολη λυση. Που εχουν διαγραψει το δεδομενο απο το λεξιλογιο τους και ερωτεύονται καθημερινα ο ενας τον αλλο πιο πολυ κ ας σπανε αρχιδια πολλες φορες.
Νατο ειδες; εγω στο ειπα καμια συνοχη. Αλλα αν εισαι εδω και διαβαζεις ακομα παει να πει πως μαλλον με ξερεις. Η εισαι και συ εξισου πειραγμενος και δεν εχεις τι να κανεις το ξημερωμα και καπως επεσες πανω σαυτο.
Να ξερεις εγω δε γραφω ετσι, θελω να ειμαι λυρικη και να βγαζω νόημα ΑΛΛΑ αφου η ψυχη μου σημερα ηθελε αλλα σιγα μη της το στερησω. Αρκετα με κουρασα και σε κουρασα.
Καληνυχτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου