Morning dew

Morning that smell like his skin; warm familiar and sweet.
Arms that fit around me without bruising.
Someone who appreciates silence as much as I do.
I wake up easily when I'm  here, rest finds me and my mind wanders into peaceful sleep much faster.
It's  when I'm  awake that fear strikes me in the face, fear of what it will be like when it ends.
But I try not to dwell; for dwelling makes me weak and fearful.
And this I shall not become again.

Ωχ

Και ειναι κατι νυχτες σαν και τουτη που δε τραβαει το αγγλικο. Δε τραβαει ρε αδερφε. Αραδες με λεξεις και ασυνδετες προτασεις που δε θα βγαλουν νοημα αλλα δε γαμιεται? Αφου έμελλε  να γινει ετσι ας ειναι.

Σκεφτομουν ποσο ζηλευω τους ανθρωπους που μεταθετουν ευθυνες, ναι ξερεις αυτους που ποτε δεν εχουν αδικο και παντα θα τα ριξουν αλλου. Ειναι αυτοι που ειναι παντα χαλαροι και αν τους βαλεις σε γωνια με καποια κατηγορια κανουν σα λυσσασμενα ντοπερμαν μεχρι να τους πεις οτι "ολα οκ δε πειραζει τελικα δε φταις εσυ". Εχουν ενα ταλεντο να αποποιούνται  τις ευθυνες και να ξεφευγουν τοσο ευκολα που στην τελικη παιζει να μη νιωθουν καν τι κανουν, οχι σαν εμας τους μαλακες που τραβαμε τονους πισω μας.
Οχι δε θυματοποιω απαυτο δε θα γινω ποτε. Θυμα.
Με αηδιαζει μεχρι και η λεξη.
Οτι γαμημενη επιλογη πηρα την ηθελα και ας μην εβλεπα τι μου γινοταν, γιαυτο και θα κουβαλαω παντα μερτικο της ευθύνης (ειπαμε δε θα φταιω για τα παντα μη του πηδαμε διχως όριο).
Ζηλευω που λες γιατι εγω ρε αδερφε δε μπορω να ειμαι χαλαρη και λαιτ, προσφατως ακουσα μια κουβεντα μεσα στον ησαπ
-και τι εφταιξες και συ η πρεζα στα πηρε ολα.
-ε ναι ρε φιλε τι να κανω εγω για πλακα ειπα να το δοκιμασω και με γαμησε.
ΟΧΙ φιλε εφταιξες, μη μιζεριαζεις για τις επιλογες σου, κανε κατι γιαυτο. Παραλληλα κ αυτον τον ζηλεψα γιατι ειχε μια εξαρτηση. Εξαρτηση απο ουσια εννοω. Εχω και γω μερικες αλλα σιγουρα δε με οδηγουν στο θανατο τοσο γρηγορα οσο αυτον, τουλαχιστον αυτος θα φυγει μια ωρα αρχητερα την πηρε την αποφαση του καιρο πριν.
Θα με δεις να καπνιζω, ποια εγω που μεχρι το 2014 το εκραζα κ αυτο και το χορτο, τα θεωρουσα μαλακιες και τωρα δε μπορω να ξυπνήσω  διχως νικοτινη στο αιμα μου.
Αλλα αυτο που με δυσκολευει δεν ειναι οι ουσιες που χρειαζομαι πλεον για να ξελαμπικαρω το μυαλο μου, ειναι οι πραγματικες μου εξαρτησεις.
Ναι υπαρχουν κ αυτες, να εισαι πρεζακι συναισθηματων να θες να νιωθεις οσο μπορεις παραπανω γιατι φοβασαι οτι μια μερα θα ξυπνησεις κενος απο το γαμησι που εχεις φαει τοσα χρονια.
Γαμησι που επετρεπα να σημειωσω.
Τελος παντων, διψαω να νιωθω. Στεναχωρια χαρα καυλα πες το οπως θες καντα ολα ενα κακο μιξ και βουτα με μεσα, να μη ξερω τι μου γινεται και να χορεύω  σα την τρελη καπου μονη μου σε ηχους pop punk με μια μπύρα  στο χερι.
Δε θα το παιξω ψαγμενη ουτε σοφιστικε γιατι η αληθεια ειναι πως δεν εχω ιδεα τι μου γινεται. Απλα λεω συνειρμούς  μπας και βγαλω ακρη.
Και ναι που λες με μια μπυρα στο χερι να κανω βολτες και να μιλαω για πραματα με ουσια η να χορευω μονη μου ειτε να διαβάζω  , αλλα εκει παρε μου τη μπυρα θα τα ξεχασω μετα.
Να γνωριζω κοσμο που δε φοβαται να νιωσει. Ατομα που μπορουν να αντεξουν την ιδια τους τη μπεσα οπως μπορω και γω χωρις ντροπη χωρις κοροιδια γιατι στο κατω κατω τι μας μενει περα απο μας.
25 χρονων χωρις πτυχιο να τρωω τα ετοιμα λεφτα μου ντροπη κ αισχος θα πω εγω αλλα απο την αλλη βολεμενη, με φοβιζει το κωλοχαρτο γιατι θα φερει πουτανες ευθυνες που δεν ειμαι ετοιμη  να σηκωσω ακομα και δε ντρεπομαι να το πω. Ζω την εφηβεια που εχασα, με μια δοση ωριμοτητας παντα. Το ελεγα προσφατα οτι μαρεσει που ζω τωρα πραματα που αλλοι ζησανε στα 15 τους. Τα βλεπω με αλλο ματι τα κανω χάζι και λεω βρε για δες.
Τα κανω χάζι  οπως κανω οταν βλεπω ερωτευμενα γεροντια να καθονται μαζι, αυτα κ αν τα ζηλευω.
Εδω καμια φορα αποστρεφω το βλεμμα μου γιατι θελω να κλαψω, μου φαινεται γλυκο πουναι ακομα μαζι κ ας μη μπορουν να παρουν τα ποδια τους κ ας εκνευριζουν ο ενας τον αλλο.
Πλεον ζουμε στην εποχη του εφημερου και της πουστιας. Εναν γαμιολη και μια πουτανα που ειναι τρου θελω να δω. Που πολεμανε για εκεινους και αυτο που εχουν και δε κοιτανε την καλοπεραση και την ευκολη λυση. Που εχουν διαγραψει το δεδομενο απο το λεξιλογιο τους και ερωτεύονται  καθημερινα ο ενας τον αλλο πιο πολυ κ ας σπανε αρχιδια πολλες φορες.
Νατο ειδες; εγω στο ειπα καμια συνοχη. Αλλα αν εισαι εδω και διαβαζεις ακομα παει να πει πως μαλλον με ξερεις. Η εισαι και συ εξισου πειραγμενος και δεν εχεις τι να κανεις το ξημερωμα και καπως επεσες πανω σαυτο.
Να ξερεις εγω δε γραφω ετσι, θελω να ειμαι λυρικη και να βγαζω νόημα ΑΛΛΑ αφου η ψυχη μου σημερα  ηθελε αλλα σιγα μη της το στερησω. Αρκετα με κουρασα και σε κουρασα.

Καληνυχτα.

Words.

Talk is cheap, like the alcohol  running through myy veins clouding my better judgment.
Inhaling the smoke that will cut my life short, i try to reassemble some sense into me.

Actions that prove  the opposites of what i believed, of what people showed me at first.
Trust is earned and lost.
It's  time consuming and toxic if you think about it, having to fight to be the one. Sometimes it's  even hard to be yourself amdist all this caos.

Being gentle,kind and truly good is almost impossible; you lose your ego and your mind.
And no, having an ego is not bad. It means that you value yourself over anyones bullshit.

There is a thin line between having humanity and being a dumb bitch.
The lines are thining; so is my speech.

Fear the day when I will have nothing to say and no more power to complain; for that will be the day I give up on you, on us.

Νot again.

Strange night tonight, it howls with loneliness  and disbelief.
My soul is questioning again. Things that should only be clear are now obscured.
My eyes want to see but people keep shoving  mud into them.
Why are they so afraid of what I might find?
Why can't  they be honest?
Trust is so hard to come by and it shatters easier than crystal.
You might say "they didn't  earn it" and to that I will look at you with a smirk on my face and tell you that I like to think the best of people just to give them the potential to grow around me. I don't  want them to see someone with second thoughts I just need them to be them.
And i expect them to be truthful exactly as I am right here right now.
And yet again it's  just another night that finds me clutching  at my pillows wishing i didn't  have to cry myself to sleep, another night with short breaths and waves of paranoid jealousy crushing my chest.
I'll  let none of it show. I'm  not that person anymore. Not the kind of energy I want to return into the universe.

I hope for a better morning with a clear head and light shoulders, a morning where I get to kiss someone who hasn't  lied or tried to deceive me.

Naked.

I wasn't  ruined by the chaos of the world.
In fact I remained untouched by it.
Everything goes incredibly fast or slow there is no happy medium in this life.
People that can't  move forward or people that sprint towards the future.
Stability  is built in the little moments that happen naturally.
Like the way you look at me and my knees give out.
But I stand strong and tall, refusing to give in because of what my heart desires.
My mind has made every possible scenario and is ready for every outcome.
I need you to listen I need you to feel.
I need you to look into my eyes and offer me the raw truth; no more lies no more secrets.
My soul  is tired and has no room for doubt and toxic behaviours.
I need to see the naked real you; hiding  beneath the sueface screaming for a chance.

Demise.

Tonight I'm  letting go.
Letting go of who I was completely.
I need my mind to quiet down for a bit to see things straight so that my heart can rest.

I expected to be mad.
I asked for honesty and i got cheap lies.
Why is it so hard for people to understand? All I ever ask for is clarity. Truth.

The one thing nobody will ever offer.

Continue  dancing little puppets. Dance in circles with the rest of them I'll  just stay here and watch how happy you all seem. And when the insects rain from above to swallow you whole I'll  be the one to survive. The one with the thickest skin and no strings to stop me from running.

The night when it all began.

And yet again another night finds me with a broken  heart. Another promise that fell a bit too shallow to cause any turmoil.
People are weak. Dwell in the past if that's  your  poison, I'm  not that girl any longer.
It happened as I was about to dive.
Thank the powers above and bellow that sent that little warning bell.
A leash to yank me back into reality.
Humans with no humanity; empty vessels carrying  rotten souls. What have we become?

I can't  fight any longer.
What's  one more knife through my back?
I wanted to cry but my eyes were dry, just a rough smirk and a sense of gaging.
"I should have known". There's  a piano playing in the distance and I'm  smoking a cigarette in silence.