Αλλη μια νυχτα σαν κ εκεινες, εκεινες που φοβαμαι που με αφηνουν συξυλη χωρις υπνο.
Μια νυχτα ακομα που με γεμιζουν τα γιατι και οι συλλογισμοί, ξερεις απαυτους χωρις νοημα χωρις συνοχή.
Αναβω τσιγαρο καθως σκεφτομαι και γελαω, πικρα διχως ηχο.
Η ειρωνεία παντα με εσωζε και η απαξιωση μ'εκανε να νιωθω ασφαλης.
Ποσοι δειλοι ακομα να περασουν απαυτα τα μονοπατια ποσοι ακομα που θα γυρισουν πισω γιατι τους τρομαζει η ανάβαση ?
Βραχια παντου κ φως λιγοστο αλλα απο πισω ακουγεται το κυμα, υποσχεση δροσιας και λαχταρας. Απολυτης ελευθεριας.
Ειναι παραξενα εδω, κανενας χαρτης μονο το σφιξιμο στο στερνο, "εδω ειμαστε" σκεφτομαι καθως αναβω το τσιγαρο νουμερο 19.
Φτανω κορυφη και ανοιγω τα ματια, μοιάζουν ολα τοσο μικρα κ ανουσια απο εδω πανω, αλλα παντα οι κορυφες ειναι μοναχικες. Οπως ξαναειπα περνανε πολλοι δειλοι απο δω στις μερες μας , ψαχνουν τον ευκολο δρομο αυτον που δεν εχει τιποτα και καταληγει στο πουθενα. Ισως σε καποια παραλια κατεστραμμενη απο αλλα ξενα χερια απο χερια που δε σεβαστηκαν που δε νοιαστηκαν. Οχι ομως αυτο που βλεπω εγω.
Εισπνεω τον αερα , ακομα και με τόση πισσα στα πνευμονια μπορω να τα νιωσω ολα καλυτερα. Τιποτα δεν ηταν τυχαίο μητε κανονισμενο. Αλληλουχια γεγονότων , ισως, δε θα το ψαξω και πολυ.
Απλώνω τα χερια μου μπροστα να τα γλυψουν οι τελευταιες ακτινες του ηλιου και νιωθω οτι κραταω τον κοσμο στις παλαμες μου και ακομα δε μπορω να το πιστεψω. Ποσα χρονια στη στασιμότητα απο φοβο , ποσες στιγμες χαμενες στα "οχι" και στα "μη".
Σταζει δακρυ. Δε μπορω ακομη να το πιστεψω. Ελευθερια στα χρονια της μιζεριας και καρδια πιο φουσκωμενη απο ποτε γεματη ελπιδα.
Καθομαι και περιμένω μηπως ακουσω βηματα, μηπως καποιος τελικα αλλαξει γνωμη, βλεπεις θελω ακομη κ τωρα να μοιραστώ τη θεα, τη μικρη αυτη κορυφη που κατεκτησα κ πάτησα με τη δυναμη μου.
Χερια δυνατα ετοιμα να βοηθησουν οποιον ειναι αρκετα γενναιος. Ποτε δεν ειμαστε ετοιμοι παραγματικα, ποτε δε θα κοιταξουμε το φοβο καταματα κ θα τον στειλουμε στο διαολο.
Αλλα σου υποσχομαι αυτο, αν με βρεις θα σου κρατησω το χερι ακομη κ αν πρεπει να το ξανακανω απο την αρχη γιατι σου ειπα η θεα εχει αξια μονο αν τη μοιραζεσαι.
Μια νυχτα ακομα που με γεμιζουν τα γιατι και οι συλλογισμοί, ξερεις απαυτους χωρις νοημα χωρις συνοχή.
Αναβω τσιγαρο καθως σκεφτομαι και γελαω, πικρα διχως ηχο.
Η ειρωνεία παντα με εσωζε και η απαξιωση μ'εκανε να νιωθω ασφαλης.
Ποσοι δειλοι ακομα να περασουν απαυτα τα μονοπατια ποσοι ακομα που θα γυρισουν πισω γιατι τους τρομαζει η ανάβαση ?
Βραχια παντου κ φως λιγοστο αλλα απο πισω ακουγεται το κυμα, υποσχεση δροσιας και λαχταρας. Απολυτης ελευθεριας.
Ειναι παραξενα εδω, κανενας χαρτης μονο το σφιξιμο στο στερνο, "εδω ειμαστε" σκεφτομαι καθως αναβω το τσιγαρο νουμερο 19.
Φτανω κορυφη και ανοιγω τα ματια, μοιάζουν ολα τοσο μικρα κ ανουσια απο εδω πανω, αλλα παντα οι κορυφες ειναι μοναχικες. Οπως ξαναειπα περνανε πολλοι δειλοι απο δω στις μερες μας , ψαχνουν τον ευκολο δρομο αυτον που δεν εχει τιποτα και καταληγει στο πουθενα. Ισως σε καποια παραλια κατεστραμμενη απο αλλα ξενα χερια απο χερια που δε σεβαστηκαν που δε νοιαστηκαν. Οχι ομως αυτο που βλεπω εγω.
Εισπνεω τον αερα , ακομα και με τόση πισσα στα πνευμονια μπορω να τα νιωσω ολα καλυτερα. Τιποτα δεν ηταν τυχαίο μητε κανονισμενο. Αλληλουχια γεγονότων , ισως, δε θα το ψαξω και πολυ.
Απλώνω τα χερια μου μπροστα να τα γλυψουν οι τελευταιες ακτινες του ηλιου και νιωθω οτι κραταω τον κοσμο στις παλαμες μου και ακομα δε μπορω να το πιστεψω. Ποσα χρονια στη στασιμότητα απο φοβο , ποσες στιγμες χαμενες στα "οχι" και στα "μη".
Σταζει δακρυ. Δε μπορω ακομη να το πιστεψω. Ελευθερια στα χρονια της μιζεριας και καρδια πιο φουσκωμενη απο ποτε γεματη ελπιδα.
Καθομαι και περιμένω μηπως ακουσω βηματα, μηπως καποιος τελικα αλλαξει γνωμη, βλεπεις θελω ακομη κ τωρα να μοιραστώ τη θεα, τη μικρη αυτη κορυφη που κατεκτησα κ πάτησα με τη δυναμη μου.
Χερια δυνατα ετοιμα να βοηθησουν οποιον ειναι αρκετα γενναιος. Ποτε δεν ειμαστε ετοιμοι παραγματικα, ποτε δε θα κοιταξουμε το φοβο καταματα κ θα τον στειλουμε στο διαολο.
Αλλα σου υποσχομαι αυτο, αν με βρεις θα σου κρατησω το χερι ακομη κ αν πρεπει να το ξανακανω απο την αρχη γιατι σου ειπα η θεα εχει αξια μονο αν τη μοιραζεσαι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου